Lyre's Amaretti

Hoe vaak ik wel niet voor ‘ouwe taart’ ben uitgemaakt als ik in een restaurant een likeurtje bestelde na het desert. ‘Pff, Hollanders,’ zeg ik dan, ‘in Italië is een digestivo heel gebruikelijk’ en bestel koelbloedig mijn amaretto.    

Van oudsher werd likeur van kruidenbitters gemaakt. Goed voor de spijsvertering en daarom doorgaans na de maaltijd gedronken. Om het geheel wat smakelijker te maken werd er wel nog een flinke schep suiker aan toegevoegd.

Tegenwoordig is die digestieve functie een beetje op de achtergrond geraakt. Veel likeuren zijn vooral sterk (twintig procent alcohol) en zoet (minimaal 10 gram per 100ml). Een ‘liquid desert’ zou je het kunnen noemen. Het is na zo’n drankje smaaktechnisch gezien alleen wel lastig om weer terug te gaan naar iets minder zoets en sterks, zoals wijn. Eigenlijk zit er dan niks anders op dan gewoon nóg een likeurtje bestellen. Niks mis mee.  

Maar wat nu als je na een copieuze maaltijd met voldoende wijn niet zit te wachten op nog een paar rondjes met 20%, maar wel nog wat lekkers wilt drinken? Daar heb ik nu iets geweldigs voor ontdekt: alcoholvrije likeuren! Niet meteen de hakken in het zand, proef het zelf maar eens. De Lyre’s ‘Amaretti’ heeft meerdere prijzen gewonnen en is niet van echt te onderscheiden. Klein puntje van kritiek: de prijs. Het smaakt goed, maar het is in principe gewoon suiker en glucosesiroop met natuurlijke smaakstoffen.

‍

‍