Operatie Alcoholvrij

Operatie Alcoholvrij            

Luister mijn hele verhaal in de podcast Discomfort Zone van Rachel van der Pol.

Begin december 2019 werd er een kwaadaardige tumor in mijn buik ontdekt (‘Fucker Henk’ voor intimi). Het was niet meteen duidelijk wat mijn vooruitzichten waren en die onzekere tijd tot de uitslag was een hel. En dat is nog flauwtjes uitgedrukt. Maar ik had ‘mazzel’: geen uitzaaiingen. Vervolgens was het wachten op een operatie.

Na in die eerste onzekere weken ondergedoken te zijn geweest, durfde ik weer naar buiten en ‘vierde’ het goede nieuws stilletjes met mezelf (en een paar lieve collega’s die ik in vertrouwen nam) op de afscheidsborrel van ELLE Eten. Hoe ironisch: het food magazine waarin ik ooit begon met schrijven over wijn, had diezelfde maand ook slecht nieuws gehad. Te weinig adverteerders betekende voor haar helaas het doodvonnis.

Op die borrel dronk ik mijn laatste glas wijn voor lange tijd. Gelukkig was het wel hele goeie. Het waren er trouwens wel iets meer dan één. En toen ging ik cold turkey.

In aanloop tot mijn operatie wilde ik zo sterk en gezond mogelijk worden. Ik werd professioneel yogakut en volgde op aanraden van mijn zwager die chirurg is, een dieet voor marathonlopers. (Ik noem dit hier omdat ik echt bijzonder fit uit die zware operatie kwam, dus als je binnenkort geopereerd moet worden, stuur me dan even een mail voor meer info.)

Een maand later werd Fucker Henk verwijderd. Door het dieet en de yoga werkte mijn buik snel weer zoals vroeger. Anders zat het met mijn hersenen. Die bleven nog lang na de narcose ‘fuzzy’. Ik kon me slecht concentreren, sliep belabberd en vergat voortdurend van alles.

Ik besloot om pas weer alcohol te drinken als ik weer zo scherp was als normaal.

Inmiddels doen mijn hersenen het weer naar behoren. Ik voel me 'normaal’, maar ben een ander persoon. Met een ander leef- en drinkpatroon.

Ik ben veranderd van een Fuck-it-je-leeft-maar-één-keer-drinker tot een Love-it-je-leeft-maar-één-keer-drinker.

Wijn is nog steeds een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik proef nog wijn met veel plezier, en er zijn weinig smaken waar ik zo van kan genieten als van een mooie wijn. Maar… ik kies mijn drinkmomenten carefully. Ze zijn me extra heilig, zou je kunnen zeggen.

Thuis ga ik er echt voor zitten en drink ik alleen mijn lievelingetjes of mind blowing nieuwe ontdekkingen, meestal maar één, of zelfs een half glas. De coravin is mijn nieuwe BFF.

Als ik ergens ben, op een verjaardag, een buurt-BBQ, een terrasje, of een restaurant met een saaie wijnkaart - ik sla alcohol zonder enige aarzeling over. No remorse. More power to me. Ik vermaak me wel.

Met andere woorden: ik ben gestopt met drinken voor de gezelligheid. OMG. Ja het is heus. Want een jaar alcoholvrij heeft me laten zien dat ik het net zo gezellig vind als ik nuchter ben, en ik me er lichamelijk en geestelijk veel beter bij voel.

Noem mij een Born Again Drinker, mindful slurper of sober curious wijnjournalist, en denk er vooral het jouwe van. Van mijn kant geen moralistische praatjes. Ik ben niet tegen, ik ben voor! Vóór mooie wijnen, vóór goed voor jezelf zorgen en vóór alleen maar drinken wat je lekker vindt.

Life’s too short to drink vieze wijn was altijd al mijn motto, en ik heb de lat nog een niveau hoger gelegd. Voor alles onder de 9 hoef je me niet wakker te maken, om in De Grote Hamersma-termen te spreken. En dat gun ik anderen ook. Ik besloot daarom om in NRC alleen wijnen op te nemen, die echt de moeite van het ontkurken waard zijn. Dan maar wat duurder.

En ik kreeg er een nieuwe missie bij: de zoektocht naar lekker alcoholvrij. Ik ben vastbesloten om ’m te vinden, de no alcoholy grail. Want ook als ik niet ‘drink’, wil ik goddamnit wel wat lekkers in m’n glas.

Het goede nieuws is: er valt ontzettend veel te ontdekken in deze categorie. Mijn handen jeuken om over mijn bevindingen in NoLoLand te schrijven, over AF bier, kombucha’s, kefirs, sparkling tea’s en alles wat er op m’n pad komt. Ja, zelfs voor alcoholvrije wijnen is er hoop.  I’m on it.

Cheers,

Esmee

‍